یا مهدی (عج) مولای من،سالهاست صبح های جمعه ندبه گویان با اشک،مژه چشم هایم را آب و جارو می کنم تا مگر قدمگاه تو شود و در غروب غم انگیز چشمانم سمات را زمزمه می کنم و اشک حسرت می ریزم،بیا تا در حریمت بیاسایم ،با گریه هایت همنوا شوم.سر بر شانه بغضی بگذارم و مثل ابر بهاری گریه کنم و دانه های مروارید چشمانت را در صدف نگهداری کنم.ای سوار سبز پوش لحظه های من ،میدانم که روزی می آیی و پرستوهای مهاجر

را بر شاخسار آرامش ،ماوا می دهی.ای خوب،دیگر نمی توانم اشک هایم را در چاه چشمانم اسیر کنم،باران اشکم را بر سجاده نیازم جاری می کنم که اشک،مهر استجابت دعاست،ای زلال عصمت،آتش معصیت در وجودم شعله ور است،بر من ببار و تطهیرم نما. بیا بیا بیا تو چگونه در غیبتی در حالی که وقتی می رفتی نوید آمدنت را دادی.بیا که آمدنت به پایت بوسه میزنم و جای پایت را با عشقی که در دل نهفته است قاب بگیرم. بیا که با آمدنت تنهایی های عاشقانت را پایان دهی و عاشقانت را پایان دهی و عشاقت را در این وادی تنها نگذار یا مهدی

اللهم اشف صدر الحسین بقیام الحجه(عج)